zondag 15 november 2009

Teken van leven ná vijf maanden

Afgelopen donderdag (de 12e november) een pittig gesprek gevoerd met mijn coach. Moest toegeven dat ik (na een voortvarend begin in juni) ruim vijf maanden niets meer aan 23 dingen heb gedaan.

Daar zijn verschillende redenen voor, maar de belangrijkste is toch wel tijdgebrek. "Die kun je maken", was de terechte repliek. Maar het leven van iemand die een fulltime baan heeft, en thuis doorlopend een strijd moet voeren om alles wat daar aan leesspul in de vorm van betaalde abonnementen binnenkomt te verwerken, laat weinig tijd over voor die 23 dingen. Verder speelt dat niet alleen dat leesspul dag na dag binnenkomt maar dat een bibliotheek een plek is waar je continue dingen ziet die je effe wil bekijken, lezen, doorbladeren, bekijken, beluisteren. Voeg daarbij ook nog dat je zoiets als sociale en huishoudelijke verplichtingen hebt. Plus de uitdagingen die op je af komen om een film te gaan zien, een concert bij te wonen, een leuke tentoonstelling te bezoeken of anderszins interessante bijeenkomsten buiten de deur. Verder organiseren we als bibliotheek ook vaak activiteiten die je wilt of moet bijwonen. Oh ja, en af toe moet je sporten en wat (bij)slapen.

De conclusie die ik nu betrek is dat om te overleven je keuzes moet maken. Die keuze was de laatste maanden dus om die 23 dingen te laten liggen. Dat valt niet goed te praten, maar het is het niet anders. Zelfs tijdens de zomervakantie viel het tegen, want er lagen stapels boeken die weggewerkt moesten worden.

Deze keuze betekent niet dat ik de laatste maanden niet met 23 dingen bezig ben geweest. Integendeel. Onderdelen daarvan gebruik ik dagelijks. De komende weken zal ik met die houding de 23 dingen doorlopen. En ze voor mezelf van een kwaliteitsmerk voorzien. Dat zal betekenen dat ik sommige "dingen" zal (gaan) doen en andere beslist niet. Als anderen dat wel willen dan is dat hun zaak, maar ik geloof niet dat alle "dingen" even zinvol zijn. Evident is ook dat ik sommige "dingen" al jaren doe. Hieronder mijn eerste conclusies. Gemaakt tijdens de tijd die "vrijkwam" omdat de geplande lezing van Willem Vermeend op zondagmiddag 15 november wegens ziekte niet doorging.

Ding 2 en 3 - een weblog
Die heb ik aangemaakt. In juni al. Je zit er nu op. Maar na een voortvarend begin moet ik de conclusie trekken dat het niet mijn ding is. Of juist wel. Een plek waar je de wereld kond doet van hetgeen je van iets vindt. MAAAAAAAAAAAR de tijd ontbreekt. Om een goed verhaal te kunnen schrijven heb je tijd nodig. Kort een opmerking over iets dat je hebt meegemaakt of ervaren is zo getypt, maar een goed verhaal kost tijd. Een goed verhaal is kort en krachtig, goed geschreven en uit een cursus die ik enkele maanden geleden mee heb mogen meemaken heb ik begrepen dat zo'n soort tekst maken meer tijd kost als een lang verhaal. Of anders geformuleerd: kwaliteit kost meer tijd als kwantiteit.

Verder speelt ook dat ik me serieus afvraag of de wereld zit te wachten op mijn meningen. We gaan naar een samenleving waarin iedereen teksten produceert en er niemand meer tijd heeft om ze te lezen. Conclusie: stoppen daarmee.

Ding 4 en 5 - RSS
Is reuze handig, maar elke RSS-feed die je toevoegt aan je account levert uiteindelijk minder op. Dat klinkt paradoxaal, maar is wel waar. Er is al zoveel informatie dat je blij bent dat je alles waar je al op geabonneerd bent kunt wegwerken. Het laat zich een beetje vergelijken met de algemene klacht dat de televisie zoveel rotzooi uitzendt. Maar dat is niet waar! Als je dagelijks de tvgids of televisierubriek uit de kranten napluist kun je elke dag een smakelijk, verantwoord menu samenstellen met de mooiste films, documentaires of andere zinvolle programma's. Maar ik doe niet al te veel moeite om die parels op te sporen, want dan zou ik tijd vrij moeten maken om ze te bekijken. En daarvoor ontbreekt - wederom - de tijd.
Een ander voorbeeld is een artikel dat enige maanden geleden in Vrij Nederland stond. Daarin werden een vijftigtal bijzondere websites naar voren gehaald. Zeer zinvol. Ik kende de meeste niet. Jammer. Een groot gemis!? Dus heb ik ze op een avond toegevoegd aan mijn favorieten. En nu drie maanden later moet ik bekennen dat ik ze zelden aan klik.

Ding 6-7 Foto's en spelen met afbeeldingen
Deze dingen zijn oude bekenden. Voor het beheer van de website van de BBM of www.muzieklijstjes.nl moet ik regelmatig plaatsjes scannen, opzoeken, bewerken, uploaden en van tekst voorzien. Ik moet wel toegeven dat ik niet zo'n lollig type ben die bestaande foto's gaat opleuken of bewerken maar als het moet dan lukt dat ook. Ik moet wel toegeven dat ik weinig van Picasa en Flickr afweet. Daar moet ik toch maar wat energie in (gaan) steken. Vooral Flickr is een prima site. Ik heb nl. regelmatig bijzondere plaatjes nodig voor een artikel op de website van de BBM.


Ding 8 On-line plaatjes bewerken

Heb ik nog niets aan gedaan. Maar vraag me sterk af of ik daar iets mee moet. Nu of straks. Maar ik zal braaf zijn en er eens naar kijken. Maar ben niet zo'n lollige man die zo nodig plaatjes moet gaan opleuken.

Ding 9 - mening over web 2.0
Daar heb ik uitgesproken meningen over. En die laat zich kort samenvatten in de zin dat té veel mensen menen dat hun mening er toe doet in deze wereld. En (2e zin) dat is dus niet waar. Alleen (3e zin) mensen die "ergens" verstand van hebben zouden zich moeten roeren op het net. Tik in google de woorden Andrew Keen Via Via en lees het artikel dat ik enkele jaren geleden over web 2.0 heb geschreven. De inhoud daarvan staat wat mij betreft nog steeds recht overeind.

Ding 10 - social bookmarking
Sluit aan bij ding 9, maar er valt niet aan te ontkomen. De nieuwe catalogus van Bicat bevat elementen van social bookmarking. Straks kunnen alle leden van de bibliotheek aan de catalogus uiteenlopende zaken gaan toevoegen: trefwoorden (tags), recensies, waarderingen (sterren) of lijstjes. Ik vraag me a) of er veel leden zullen zijn die het gaan doen en b) of er een toegevoegde waarde zal zijn of ontstaan. Theoretisch wel, maar de kern blijft dat het moeilijk is de waardering van zo maar een lid in te schatten. Of anders gezegd wat zegt een lovende recensie of vijf sterren als je de man of vrouw niet kunt plaatsen, niet kent. Vergeleken met de mening van bijvoorbeeld Herman van der Horst over de cd Sea of tears van Eilen Jewel in Oor. Of Arjan Peters die iets schrijft over het laatste boek van Saskia Noort.

Ik denk trouwens wel dat medewerkers van een Openbare Bibliotheek vanuit een bepaalde expertise zinnige bijdragen kunnen toevoegen aan de catalogus. Ik heb zelf concreet als ideaal om alle relevante informatie die opgeslagen is het CMS van www.muzieklijstjes.nl aan de nationale bibliotheek.nl toe te voegen. Dat zou een zeer zinvolle aanvulling zijn, maar - helaas - om dat te realiseren heb ik een tweede leven nodig.

ding 11 - ontdek iGoogle
Dit ding heb ik reeds in juni gedaan. Een avondje spelen om die startpagina in te richten. Dat is gelukt, maar sinds die tijd start ik iGoogle eigenlijk niet meer op. Waarom? Geen idee. Wellicht ligt het aan het systeem van de BBM (te oud, te traag?). Op iGoogle staan alle sites die ik dagelijks een keer of vaker meen te moeten raadplegen (teletekst, buienrader, nieuws van de NRC en zo nog enkele) maar sinds juni bezoek ik die sites net zo snel door ze aan te klikken vanuit mijn favorieten.
Conclusie: leuk speelgoed. Ik sluit niet uit dat ik iGoogle ooit écht ga gebruiken.

Ding 12 - ontdek Twitter
In juni heb ik mijn Twitter-fase gehad. Op zekere dag deed Jan even voor hoe je jezelf kunt aanmelden. En hoe je een tekst intikt (maximaal 140 woorden). Dat heb ik die dag gedaan: Hallo wereld. Vervolgens heb ik enkele weken twee Twitteraars gevolgd (Jan en een neefje van rond de dertig). Twee typische Twitteraars. Jan twittert over bepaalde zaken en hij heeft het zelden over zijn persoonlijke beslommeringen (hoe hij zijn privé tijd doorbrengt). Mijn neefje vermengt het zakelijke doorlopend met zijn gedoe uit de thuissituatie.
Mijn conclusie na twee weken was dat ik niet lastig gevallen wil worden door deze ongevraagde zinnen. Af en toe bekruipt je plaatsvervangende schaamte. Waarom moet alles wat je doet kenbaar gemaakt worden aan "de wereld". Ze kunnen me gestolen worden. Andersom denk ik dat niemand op mijn gedoe zit te wachten. Eind van het liedje: ik twitter niet (meer).

Of mensen van de BBM moeten gaan twitteren is een andere vraag. Ik zie dat bijvoorbeeld De Groene Engel twittert. Ik weet het antwoord niet. Dus onderzoeken. Wie van de BBM-mdewerkers moet gaan twitteren? Waarover? Wanneer? Waarom? Hoe?


Ding 13 - online kantoortoepassingen

Ook hiermee ben ik enigszins bekend. Gebruik ruim een jaar verschillende onderdelen van Google apps. Dat bevalt wel, maar als het er echt op aankomt werk ik liever met Word, Excel, Powerpoint of Paintshop. De agenda is echter niet meer weg te denken.

Ding 14 instant messaging
Ik ben normaliter al niet zo'n chatter, laat staan digitaal. Gemiddeld een keer per kwartaal gebruik ik de chatoptie in Google, maar ik loop liever even naar iemand toe. Dat is niet alleen goed voor de body. Maar ik sluit niet uit dat we in de toekomst binnen de BBM of de bibliotheeksector meer functioneel gaan chatten.

Ding 15 - podcasts
Ook zo'n ding dat in potentie prachtig is. Maar wederom gaat het uiteindelijk om tijd. Je kunt zo veel moois als podcast verkrijgen en uploaden naar zo'n ding (iPod.) Maar dan? Wanneer ga je het beluisteren?
Over dit alles kan ik een filosofisch stuk schrijven (op dit blog) maar dat zal ik niet doen. Een goed doordacht stuk kost tijd. Twee voorbeelden. Bob Dylan is om verschillende redenen een interessant artiest. Hij heeft sinds drie jaar een keer per week een radioshow. Die door liefhebbers als podcast ergens op het net wordt neergezet. Die ik vervolgens heb gedownload. Stel je voor: 150 uur bijzondere muziek, aan elkaar gepraat door een levende legende. Een bron waaruit elke serieuze muziekliefhebber nieuwe muziek kan en zal ontdekken. Of het initiatief van de VPRO om alle lange radio-interviews van de laatste tien jaar digitaal ter beschikking te stellen: de zogenaamde marathon interviews. Met Kees Fens, Geert Mak of Dries van Agt. Elke aflevering duurt drie uur en er zijn er zo'n stuk of 50 tot 60.

Maar daar staan ze nu (die afleveringen). Op mijn iPod. Wanneer kom ik er aan toe? Na mijn 66e?

Ik doe ook niet mee aan iets wat velen wel doen: muziek illegaal downloaden. Maar stel dat ik dat ook nog zou doen dan wordt mijn punt steeds duidelijker. Je kunt het wel downloaden, maar dan? Een iPod met 130.000 songs!!

De tijd dat bepaalde informatie schaars was, dat het geld kostte was nog niet zo slecht. Iets waarvoor je moest betalen was waardevol. Je kocht het en moest het lezen, beluisteren, bekijken. Om voor jezelf te verantwoorden dat je er geld aan had besteed. Dus wat is de conclusie rondom de podcasts van Bob Dylan. Die 150 afleveringen staan nog steeds op mijn iPod. Het Engelse Ace-label heeft inmiddels twee prachtig uitgevoerde dubbel-cd's uitgebracht met songs die Dylan in zijn radioshows heeft gedraaid. In die cd's zitten dikke boekjes met uitvoerige liner notes. Die cd's draai ik wel en die teksten neem ik wél tot me.

Conclusie: prachtig dat het kan, maar niet voor mij. We moeten ons als BBM-ers wel afvragen of wij zelf soms iets als podcast ter beschikking zouden moeten stellen. Bijvoorbeeld een audio-opname van een lezing? Maar de vraag is dan of onze sprekers daar wel zo blij mee zijn?


Ding 16 - YouTube
Het wordt saai, maar ook hier geldt: wat moet ik er mee? Uploaden van iets wat ik zelf heb gemaakt zie ik niet zo gauw gebeuren (ik heb geen camera). Ik zal af en toe echt wel een eens filmpje bekijken, maar met mate. Als BBM moeten we denk ik wel vaker filmpjes gaan maken. Over zaken die bij ons liggen. Die met ons werk te maken hebben. Instructiefilms. Films waarin we iets onder de aandacht willen brengen. Films die aansluiten bij ons jaarthema of een andere activiteit. Filmpjes die we zelf maken of filmpjes die door jongeren (stagiaires) worden gemaakt. De BBM als opdrachtgever, als regisseur.

Ding 17 - een typische web 2.0 website
Nog niet gedaan. Tenminste niet bewust. Komt op mijn to do lijstje

Ding 18 - catalogiseer je boekenkast
Heb dit onderdeel van Google eens bekeken. Er is heel erg veel te halen. Maar ik vraag me echt af wat ik er zelf mee moet. Een eigen boekenkast samenstellen? Alle boeken die ik thuis heb staan - al dan niet gelezen - invoeren? Waarom? Waarom die moeite nemen? En als ze er staan wat doe ik er dan mee? En moet ik die kast dan openbaar maken? Wil ik dat? Waarom zou iemand willen of moeten weten wat bij mij in de kast staat? Kortom: vragen, vragen.

Een ding is me wel duidelijk geworden. Van een klassiek boek - waarvan het copyright is verlopen - kun je hier die tekst als het ware komen ophalen. Maar ja, wat dan? Lezen vanaf mijn scherm? Uitprinten?
Het wordt een saai verhaal: er is zoveel dat de lust je vergaat om er aan te beginnen.

Ding 19 en 20 - Sociale netwerken en wat is er te doen
Hyves. Ik weet niet zo goed wat ik er mee moet. Heb verschillende namen ingetikt van bekenden (werk, familie) en tref af en toe personen aan die ik ken. Maar dan? Wat moet ik er mee? Waarom staat die informatie daar? Wat is het doel? Ben ik te oud voor deze wereld? Wel verrassend is om te ontdekken dat een neefje op zijn Hyves-plek als het ware verslag doet van de ziekte van zijn vader (en mijn zwager). Maar ik kon hier alleen terecht omdat mijn zoon me op zijn Hyves-page liet inloggen. Er is dus nog steeds zoiets als privacy, want je kunt dat alleen lezen als je bij Paul mag inloggen. En dat kon ik via een omweg.

En als ik een bibliotheek-hyves bekijk dan vraag ik me wederom af waarom? Is een blog niet beter. Of dezelfde informatie op de website van de bieb?

Conclusie 1) ik ga zelf geen persoonlijke hyves-pagina aanmaken. 2) En ik moet nog meer bieb-hyves bekijken voordat ik een definitief oordeel kan of wil vellen of er BBM-hyves-pagina moet komen.

Ding 20 - muziek online beluisteren in een sociaal netwerk
Muziek spreekt me aan. Dat is zeker. Dus Last.fm opgestart en ben wat namen gaan intikken. Opvallend is vooral dat het een station is dat gefocust is op tracks. Losse nummers. Albums staan minder centraal.
Maar je kunt mooi je eigen smaak vergelijken met anderen. En wat al snel opvalt is dat de gemiddelde smaak naar boven komt drijven. Als je Bob Dylan opzoekt dan blijkt dat ruim 1.3 miljoen luisteraars er voor hebben gezorgd dat Like a rolling stone de laatste 6 maanden zijn populairste song was. Verrassend. Zo kom je verder.

Een kleine test met 13 namen (van artiesten die ik vandaag en gisteren zelf thuis heb opgezet). De topper is Bob Dylan (1,3 miljoen luisteraars; de topsong van de laatste 6 maanden is door 97.000 luisteraars "gedraaid" en de laatste opmerking die bij Dylan is geplaatst dateert van 22 minuten geleden). De tweede plaats wordt ingenomen door Elvis Costello (539.000 - 22.650 en donderdag avond). Derde is Hank Williams (192.000 - 10.960 en gisteravond). Vierde is Ludovico Einaudi (179.945 - 9.515 en 9 uur geleden). Vijfde is Townes van Zandt (151.135 - 6504 - vrijdag morgen). Zesde is Joe Henry (39.145 - 1.371 - vorige maand). Grant Willard conspiracy (38.765 - 1.853 - vorige week). Rodriguez (19.045 - 2.838 - vorige maand). Gina Villalobos (4.414 - 135 - september 2008). Geoffrey Gurrumul Yunupingu (een van de platen van 2009) (4.332 - 1.131 - vorige week). Eilen Jewell (4.104 - 661 - vorige week). BrotherSister (echt waar, zo heet deze groep) (443 - 0 - 0). Lieven Tavernier (79 - 10 - 0 keer).

Wat verder opvalt is dat in de speellijsten weinig valt te halen voor iemand die op zoek is naar nieuwe nummers. De voorspelbaarheid regeert. Dat kan ook moeilijk anders als een grote groep bepaalt wat belangrijk is. Dan staat in de toplijst van Elvis Costello over de laatste 6 maanden het aloude Allison bovenaan en worden nummers van zijn dit jaar verschenen album Secret, profane & sugarcane niet genoemd.
Conclusie: een leuke site maar ik zal er zelf niets mee doen.

Ding 21 - Bicat Wise catalogus
Die heb ik de afgelopen maanden enkele keren in de beta-fase bekeken. Ziet er niet slecht uit, maar ik vraag me af of veel leden er iets aan toe gaan voegen (tags, recensies, sterren, lijstjes) en vooral hoe zinvol die informatie voor anderen kan of zal zijn.


Ding 22 - Bibliotheek 2.0 en de toekomst van bibliotheken

Onze superocach wil dat we onze mening geven over een discussie die speelt binnen de bibliotheeksector. Via via kwam ik terecht in de Nieuwsbrief Nieuw Bibliotheekwerk (nummer 9 oktober 2009). Daarin een bijdrage van Wim Keizer onder de kop Filmpjes. Dat sprak me aan en daar kan ik zeker op reageren. Eerst hieronder een deel van die column:

Filmpjes
Nemen de verkleutering en de debilisering van het openbare bibliotheekwerk nu echt schrikwekkende vormen aan, of verbeeld ik me dat maar? Je zou het gaan denken, als je kijkt naar filmpjes die opduiken op YouTube en/of Bibliotheek 2.0. De beeldcultuur gaat nu ook in het openbare bibliotheekwerk blijkbaar meer de schriftcultuur vervangen. We zijn op zoek naar goudklompjes en we doen aan retailmarketing. Boottochtjes in de Biesbosch. Als we maar lol hebben. Met het winkelwagentje door de bibliotheek roetsjen. Het retailconcept. De klant centraal.
Maatschappelijke doelen? Die worden alleen nog genoemd in een bijzin.


Zolang ik in het openbare bibliotheekwerk zit, en dat is sinds 1980, wordt al geroepen dat we van aanbodgericht vraaggericht moeten worden. Dat we de klant centraal moeten stellen.

Geen winkel

Beste collega’s, we zijn geen winkel, we hebben niet als hoogste doel het aantal uitleningen op te krikken of zo veel mogelijk bezoekers het bibliotheekcafé binnen te lokken. We hebben maatschappelijke doelen, waar we subsidie voor vragen. Daar moet de gebruiker helemaal niet centraal in staan, maar het te bereiken maatschappelijke doel. Daar zijn inderdaad ook gebruikers bij betrokken, maar dat is iets anders dan “de gebruiker centraal”. Zoals in het onderwijs niet het kind maar de lesstof centraal moet staan, moet in het openbare bibliotheekwerk niet de gebruiker maar het aan het maatschappelijke doel gekoppelde product of de aan het maatschappelijke doel gekoppelde dienst centraal staan. Levenslang leren was en is een belangrijk doel, niet levenslang amuseren. Marketing moet ten dienste staan van het doel, niet omgekeerd, heb ik ooit geleerd in een cursus “marketing voor non-profit-organisaties”. Wie goed geïnformeerd wil zijn, zal daar zelf heel veel moeite voor moeten doen en levenslang onbevangen moeten blijven vragen: wie, wat, waar, wanneer, waarom en hoe? En niet te gauw tevreden moeten zijn met de antwoorden. Het eist veel aandacht, rust en concentratie. Dat kan er niet vroeg genoeg worden ingehamerd. Met name over abstracte zaken blijft lezen essentieel.


Hier heb ik niets aan toe te voegen. Een man en een mening naar mijn hart. Ik herken me hier in. En hoop binnen de BBM daaraan bij te dragen.

Takenlijstje voor de komende tijd
1. Picasa, Flickr verder ontdekken
2. Oefenen met plaatjes bewerken
3. Onderzoeken of de BBM als organisatie zou moeten gaan twitteren (voor wie, waarover, wie,
hoe)
4. Moet de BBM gaan chatten?
5. Moet de BBM podcasts gaan produceren?
6. Idem Youtube-filmpjes maken?
7. Meer web 2.0 websites bekijken en bedenken wat we er als BBM mee moeten?
8. Moet de bieb op Hyves?


Zondag en maandag 15/16 november

1 opmerking:

  1. Zo Hans,

    Goed bezig!

    Stiekem heb je al de nodige 'dingen' gedaan.
    Je hebt je eigen visie. Da's goed, je kunt meepraten over verschillende internet toepassingen. En dat is één van de doelen van dit 23 dingen project. Of bepaalde tools ook inzetbaar zijn voor de BBM? Ja, over die vraag kunnen we van gedachte wisselen. Hopelijk hebben straks alle '23 dingen deelnemers' een visie op wat, waarom, wanneer en hoe voor de BBM bruikbaar is. Ideeën kunnen geopperd worden en draagvlak gecreëerd (velen zijn betrokken bij 23 dingen project).

    Het glas is halfvol!! Denk vanuit mogelijkheden i.p.v. onmogelijkheden.
    We kunnen niet om web 2.0 heen.

    Korte kanttekening op jouw verhaal t/m ding 12 ligt in je postvak.

    Groet van je coach MD

    BeantwoordenVerwijderen